με προσκάλεσε σε ένα παιχνιδι με μελάνι και χαρτί, και δε μπορω να πω όχι γιατί είναι πολύ όμορφο..
Όροι του παιχνιδιού :
1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία!
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν.
6. Ανέφερε οτι είναι για το http://www.autographcollectors.blogspot.com/(επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)
Έγραψα, φωτογράφησα και ποστάρω:
για το :http://www.autographcollectors.blogspot.com/
Προσκαλώ με τη σειρά μου τον Ανέστη ,τη Λου , τον Παλαλό τον "Εκτός κύκλου" και τον Σπύρο Βλάχο
11 σχόλια:
αυτό το ποίημα με έχει στιγματισει τις τελευταιες βδομάδες.. Και να τώρα που το βλέπω με τα γράμματά σου! Ευχαριστώ για την πρόσκληση..
Διάλεξες πολύ ωραίους στίχους.
Σ' ευχαριστούμε πολύ για την συμμετοχή σου στο "ιδιογράφως".
Το σημείωμά σου αναρτήθηκε στο blog.
Ευχαριστω για την προσκληση Δινονοη....αν και ξερεις ποσο τεμπελα ειμαι....κατι εφτιαξα.
Υπεροχος ο Λειβαδιτης.
Καλη σου μερα!
σε ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες την πρόσκληση μου.
Καλησπέρα σε όλους.Τρόμαξα να τη βγάλω αυτη τη φωτογραφία χθες, ήθελα να βγάλω μόνο το χαρτί αλλά συνέχεια έβγαινε θολή...Οπότε τράβηξα και τα αποξηραμένα, δε βαριέσαι..
Ανέστη, Λου και Ιδιογράφως όντως υπέροχος ο Λειβαδίτης, όχι μόνο σ' αυτούς τους στίχους...
Πράσινη Κλωστή δεν είναι ανάγκη να ευχαριστείς, αυτό το παιχνιδάκι πιστεύω είναι απο τα καλύτερα της bloggoσφαιρας...
σε ευχαριστω για την προσκληση !θα ανταποκριθω σε πολυ λιγο!
Βλέπω αλλά δεν υπάρχει κάτι να φτάσει στον εγκέφαλο παρέξ μια αίσθηση ότι όλοι κοροϊδευόμαστε.
Με τα χρωματάκια μας και τους ήχους μας. Όλοι ψαγμένοι και κουλαριστοί (όταν το δράμα έχει μετοικήσει) αλλά μόνοι μας όταν φτάνει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Βλέπεις, δεν είναι κουλ να ομολογήσεις πτώση! Δεν είναι πρέπον να πιτσιλίζεις γύρω σου αίματα!
Όλοι καθωσπρέπει, σύμφωνα με τι; επιταγές που έβαλε καποια εταιρεία ή καποια άλλη.
Αν υπάρχει αλήθεια, δεν πρέπει να ειπωθεί;
Δεν πρέπει, κάποια ώρα, ν' αφήσουμε το θέατρο για να ζήσουμε;
Πώς αυτοοριζόμαστε;
Τι θα πούμε αν ρωτηθόύμε;
"Έπαιζα μπλογκοπαίγνιδα επειδή φοβόμουνα να 'βγω μπροστά"
Σας καληνυχτίζω κι ελπίζω εκςί έξω, στην ηλεκτρονική μοναξιά, κάποιος να σκίρτησε, είναι αρκ΄τό
Καλησπέρα Σπυρο.Ποσοι άνθρωποι εκει εξω (εννοω εκτος διαδικτυου) λενε την αληθεια; Το αν είναι κάποιος "μπροστα" ή οχι φαίνεται στις συναναστροφες του με τους διπλανους του, με φίλους και οικογενεια, τα ιστολογια ερχονται δευτερα.
Την πτωση πάλι την καταλαβαινουν οι γυρω μας (ενοοω εκτος internet).Αυτό πιστεύω.Τα μπολογκοπαιχνιδα ναι, ειναι μια ηλεκτρονικη "μαστουρα". Απο που όμως πρεπει να αρχίσουμε για να βρούμε την αλήθεια;
Με λιγα λόγια το διαδικτυο είναι η συνεπεια και όχι η αιτία. Και πάλι καλησπέρα..
Δινονόη,
(α) το αν λένε οι άλλοι ψέματα δεν είναι δικαιολογία για να τα λέμε κι εμείς
(β) όταν λέω "μπροστά" εννοώ μπροστά από το ρόλο, στην οικογένεια είναι άλλο καπέλο. Εδώ είμαστε "εν δήμω".
(γ) μακάρι νά 'τανε μαστούρα, θά 'χε και λίγη πλάκα.
(δ) η μοναξιά ήρθε πιο πριν από το γουέμπ, αυτό είναι σίγουρο. Πώς το εκμεταλλεύτηκε ο άνθρωπος για να απαλύνει τη μοναξιά του;΄Δημιούργησε μια πιο μεγάλη μοναξιά και την επένδυσε με χρωματάκια, εξυπνακίστικα τετραστιχάκια, κουβέντες με στυλ κλπ. Έτσι είχε περισσότερο χώρο για να κρυφτεί.
Λάβε υπόψη σου (και θα κάνω μια ανάρτηση κάπου κοντά) ότι οι ρόλοι που ξεκινάμε και δημιουργούμε, στο τέλος μας δένουνε. Και, χειρότερα, αυτοί οι ρόλοι κάνουν όνειρα (ανέφιχτα από 'μας τους κοινούς θνητούς) κι έτσι στο τέλος μας μένει η στιφή γεύση ότι δεν πραγματώσαμε τα όνειρα ενός ανύπαρκτου ανθρώπου (του ρόλου).
Η ειλικρίνεια είναι οικονομικότερη διότι δεν σε κουράζει να θυμάσαι τι να πεις και να παίξεις. Φοβάσαι να ομολογήσεις στο γουέμπ τι μαλάκας είσαι; Ναι, φοβάμαι. Πιάσε ένα δυο άτομα, λοιπόν, κι άρχισε τα μέηλ (όπως Yale) για να υπάρχει τουλάχιστον η προσωπική ευθύνη του καθενός.
ΥΓ.μεταξύ μας, βάλε χρώματα που να κάνουν κοντράστ γιατί δε διαβάζονται σκούρα σε σκούρα
Cheers
Φαίνεται ότι σε στενοχώρησα.
Αφού με συγχωρέσεις, θέλω να διακωμωδήσω το θεσμό των μπλογκοπαίγνιδων με ένα δικό μου παιγνίδι (μπας κι ανθίσει το χαμόγελο στο χειλάκι σου)
Απαντήστε στις ερωτήσεις με μια λέξη (και για τις δύο)
(α) πού είναι εκεί που δεν μπαίνει ποτέ ήλιος;
(β) μπορείτε, με άνεση, να βρείτε αυτό το μέρος χωρίς χάρτη και πυξίδα;
Δημοσίευση σχολίου