Αγαπημένοι μου γείτονες

Κάποτε ήταν μια γειτονιά. Σ' αυτη τη γειτονιά υπήρχαν 5-6 σπίτια το πολύ.Οι γείτονες καυγαδίζαν συνέχεια για το παραμικρό και δεν τα πηγαίναν καλά μεταξύ τους.
Στο ένα σπίτι έμενε ο κύριος Σκιπέρης. Ο Σκιπέρης έστελνε τα παιδιά του έξω για δουλεια γιατί δεν είχε πολλά λεφτά και μεγάλο του ονειρό του ήταν να μεγαλώσει τα χωράφια του.Πρόσφατα μάλιστα είχε τσακωθεί με μια γειτόνισσα για ένα χωράφι. Με τη βοήθεια μιας "θείας" που έμενε μακριά κατάφερε και της το πήρε.
Η γειτόνισσα αυτή τελευταία είχε περάσει πολλά. Χάνοντας μάλιστα κι εκείνο το χωραφάκι, δεν ήθελε ούτε να τον βλέπει τον Σκιπέρη.Με τους άλλους γείτονες είχε μια καλημέρα, και τα πήγαινε καλά με μία κυρά που έμενε λίγα μέτρα πιο πέρα (ισως επειδη δε μέναν κοντά;). Την κυρά-Ψωροκώσταινα.
Η κυρά-Ψωροκώσταινα περηφανευόταν συνέχεια για τους παππούδες της, που είχαν πεθάνει εδώ και χρόνια, καμάρωνε τα παλιά της φορέματα που είχαν ξεφτίσει και πάντα προσπαθούσε να δείχνει καλο πρόσωπο προς τα έξω, ασχετα αν μες στο σπίτι της γινόταν χαμός.Αυτή είχε προβλήματα με ένα αβάφτιστο παιδι, που έμενε ένα μέτρο πιο πάνω απ το σπίτι της, και με τον Σκιπέρη. Με τον Σκιπέρη δεν τα πηγαινε καλά, επειδη είχε βαρεθεί τα παιδιά του στην αυλή της, κι εκτός αυτού επειδή κοίταζε να πάρει κι απ΄αυτή ένα χωραφάκι.Με το αβάφτιστο παιδί είχε προβλήματα επειδή αυτό ήθελε να βαφτιστεί μ ένα όνομα καποιας παλιάς αρχοντισσας που ζούσε κάποτε στη γειτονιά και που είχε το σπιτι της ανάμεσα σε τρία σπίτια. Σ΄ αυτό της Ψωροκώσταινας, στου αβάφτιστου παιδιού και μιας άλλης γυναίκας. Η τελευταία τους έβλεπε να καυγαδιζουν καθώς έβγαινε στην αυλή της αλλα κοίταζε τη δουλειά της και δεν ασχολούνταν τα τελευταία χρόνια.
Αλλά ούτε ο Σκιπέρης συμπαθούσε το αβάφτιστο . Ο λόγος; Είπαμε, τα χωράφια.

Κάπως έτσι περνούσαν τα χρόνια στη γειτονιά της Πενινσούλας . Ψυχρά κι εχθρικά. Το παιδί μεγάλωνε αβάφτιστο κι έπρεπε να βαφτιστεί. Ο Σκιπέρης σχεδίαζε πως θα πάρει και τα υπόλοιπα χωράφια, με τη βοήθεια της "θείας". Η "θεία" έλεγε στην Ψωροκώσταινα ότι το αβάφτιστο πρέπει να αποκτήσει ένα όνομα γιατί μεγαλώνει. Η Ψωροκώσταινα έλεγε στο παιδί να βαφτιστεί μ ένα παραπλήσιο όνομα αντί αυτού που ήθελε γιατί αλλιως δε θα του επιτρέψει να μπεί σε μία παρέα. Το ξεκατίνιασμα της φτωχής μας Πενινσούλας είχε μαθευτεί παντού. Κάποιοι αρχίσαν να φοβούνται για τα χειρότερα.
Τι θα γινόταν άραγε στο τέλος;