Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

Ντίλι, ντίλι, ντίλι...

Ντίλι-ντίλι- ντίλι
ντίλι το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.

Ήρθε ο ποντικός,
πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντήλι
ντίλι ντίλι ντίλι

Ήρθε και η γάτα
έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ' απόι το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντήλι
ντίλι ντίλι ντίλι...

2 σχόλια:

Giannis Konstantinidis είπε...

Μεγάλωσα στο εξωτερικό.
Άλλη παιδεία.
Δυσκολεύτηκα να μπω στο νόημα του συνειρμού, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό...

Δινονόη είπε...

Ψυχη αυτο το δημοτικό παιχνίδι-ποιημα
για μας που μεγαλωσαμε εδω αποτελει μια ωραια αναμνηση.Το μαθαιναμε στο "Ανθολογιο" της Δ' δημοτικου. Οπότε σημασία δεν εχει αν ειναι ευκολος ο συνειρμος ή οχι (ετσι κι αλλιως για μικρα παιδια ειναι) αλλα οτι μας γυρναει σε καποιες ομορφες στιγμες της παιδικης μας ηλικιας..