Το όνειρο
Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό
στ' όνειρο που είδα χθες το βράδυ
κι ήμουν απ' τη μια του κύκλου εγώ
εγώ κι από την άλλη!
Κι ήμουν απ' τη μια του κύκλου εγώ
εγώ κι από την άλλη
έτοιμος να μου αποκριθώ
και να ρωτήσω πάλι
(Στον κύκλο η αρχή και το τέλος είναι το ίδιο)
«Κι είδα ένα παιδί, μικρό παιδί
που έπαιζε, και μου 'ριχνε στα ζάρια»*
το ύστερο του πόθου μου φιλί
τα πρώτα παιδικά μου χάδια
Κι εκεί εκείνη τη στιγμή
άκουγα να τραγουδάν εντός μου
ο Ύπνος με το Θάνατο μαζί
τραγούδια του έρωτός μου!
«-αιών παις έστι παίζων πεσσεύων...»
(0 αιώνας είναι ένα παιδί που παίζει ζάρια)
Κι είδα τις ελπίδες μας σκιές
βάδιζαν αμίλητα εμπρός μου
σύμβολα, σημεία, και μυστικές μορφές
αυτού του μάταιου κόσμου
Και είκοσι αιώνες σκοτεινοί
έφταναν στο τέλος τους πια τώρα
κι από 'να κόσμο σ' άλλονε τελικά, εμείς
περνάμε λέει, ώρα την ώρα
10 σχόλια:
πάρα μα πάρα πολύ ωραίο!
Σ ευχαριστω φιλε Παλαλε. Ο Δημος Μουτσης ειναι ο αγαπημενος μου συνθετης οπως επισης και το συγκεκριμενο τραγουδι (δεν ξερω να το ξερεις) εχει ιδιαιτερη σημασια για μενα. Δυστυχως λογω καποιων μικρων προβληματων δεν καταφερα να το βαλω, ισως αργοτερα. Ακουγοντας μια συνεντευξη του Μουτση εμαθα οτι του αρεσει ο Ηρακλειτος, οταν δε αγορασα το δισκακι ,διαβασα οτι το τραγουδι αυτο εχει καποιους στιχους που αναφερονται σ αυτον
Ξεχωριστός ο Ηράκλειτος αλλά προσωπικά τρελαινόμαι για τον Καμύ και ειδικά τον Ξένο,μιας και το είδα στο προφίλ σου.Έχω και μια φιλοσοφική εργασία για το βιβλίο αν θες να στη στείλω.
Χαιρετισμούς
Πολύ μ' άρεσε ο συνδυασμός λόγου καισ υγκεκριμένης μουσικής... απογείωση!
Απο τα αγαπημενα μου τραγουδια.....αν και λατρευω το Ερηνουλα του Δημου παλι....
Ειναι απιστευτο ομως τι μαθαινει κανεις....μεσα απο τα ιστολογια....πολυ ομορφο Παραλογον.
Καλησπερα σε ολους.
Ανεστη με τον "γνωστο πλεον Ξενο" εχω κι εγω μια ψιλο-μανια, φυσικα και οτι εχει να κανει μ αυτον ειναι καλοδεχουμενο!
Χριστινα για τη μουσικη του συγκεκριμενου τραγουδιου μιλας;
Καλησπερα
Λου καλησπερα και σε σενα...ο Δημος Μουτσης για μενα ειναι ενας μεγαλος αλλα αδικημενος συνθετης. Για την ακριβεια ειναι ο αγαπημενος μου.
Ο Ρίλκε λέει (στο περίπου, δεν το θυμάμαι ακριβώς...) στη μοναχική πορεία μας διασκεδάζουμε με ό,τι διαρκεί... Ο Μούτσης διαρκεί (ίσως όχι ακριβώς όπως ο Ηράκλειτος, αλλά πάντως...)
Φιλη meniek εχεις δικιο..Διαρκει...επειδη το αξιζει
"Κι υστερα χαθηκα μακρια
χαθηκα σε ολανθιστα περιβολια
παρεα με τους δερβισηδες γυρω απο τη φωτια
χορευοντας και τραγουδώντας"
"Πυρ αειζωον"
"Εκ του πυρος πάντα και εις πυρ τελευτα"|
Μου άρεσε η κέλτικη μουσική καθώς διάβαζα τα "κυκλικά" ποιήματα που συνδύασες, γιατί ένιωσα ν' απλώνεται μαζί με τους στιχους σε σπέιρες. Δυστυχώς, δεν έχω υπόψη το συγκεκριμένο τραγούδι του Μούτση
Δημοσίευση σχολίου