Για το blog.

Οπως καταλάβατε όσοι επισκέπτεστε αυτο το blog, οι δημοσιεύσεις έχουν σταματήσει από τον περασμένο Ιούνιο. Αυτό εγινε για διάφορους λόγους, είτε επειδή έλειπα από Αθήνα, είτε επειδή τύχαιναν διάφορα, ο κυριότερος όμως λόγος ήταν επειδή δεν είχα κατι να γράψω. Αν και ξεκίνησε με συχνές δημοσιεύσεις με αποτέλεσμα το blog να αποκτήσει φίλους κλπ, εχει πια μπει σε άλλη τροχιά. Το blog δε θα καταργηθεί ωστόσο δε θα συνεχίσει όπως παλιότερα. Θα γράφω μόνο όταν έχω κάτι να γράψω. Να ευχαριστήσω τους "δικούς μου ξένους", τους επισκέπτες και φίλους δηλαδή, που ήταν μαζί μου τόσο καιρο. Όσοι απο τους φίλους έχουν κάνει link μπορούν αν θέλουν να με διαγράψουν. Καλό χειμώνα...

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

Η βαρκούλα

Η πόλη

Η πόλη περιμένει μπροστά σας·
έχει τη μυρωδιά των μαγειρειών,
έχει τη μυρωδιά των τροχοφόρων,
έχει τη σκόνη που σηκώνουν οι ρόδες των αυτοκινήτων,
έχει καταστήματα και ψευδόμενες τοιχοκολλήσεις.

Θα σας δεχτεί με τους θορυβώδεις δρόμους της,
με την ακατανοησία και την απιστία των ανθρώπων,
με την απαθή καρδιά της·
σαν άγριο ζώο που κάθεται στα πισινά του,
η πόλη περιμένει μπροστά σας.

Choueï-P'aï Yuan
μτφρ. Αμαλία Τσακνιά

Not to touch the earth...

Μία χαζή ερώτηση:
Γιατί φοβόμαστε το θάνατο αφού δεν πρόκειται να τον συνειδητοποιήσουμε;

Με μελάνι και χαρτί

Η φίλη Πράσινη Κλωστή Δεμένη
με προσκάλεσε σε ένα παιχνιδι με μελάνι και χαρτί, και δε μπορω να πω όχι γιατί είναι πολύ όμορφο..

Όροι του παιχνιδιού :
1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία!
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν.
6. Ανέφερε οτι είναι για το http://www.autographcollectors.blogspot.com/(επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)

Έγραψα, φωτογράφησα και ποστάρω:

για το :http://www.autographcollectors.blogspot.com/

Προσκαλώ με τη σειρά μου τον Ανέστη ,τη Λου , τον Παλαλό τον "Εκτός κύκλου" και τον Σπύρο Βλάχο

Η καρδιά της μάνας

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
-Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδία,
μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μανας σου να φέρης την καρδιά
να ρίξω να την φάη το σκυλί μου

Τρέχει ο νειός, την μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει
και τρέχει να την πάη μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νειός κατάχαμα με δαύτη.

Κυλάει ο γυιός και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίη και να μιλάη.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
-Εχτύπησες, αγόρι μου;…και κλαίει!

(Μάνα χρόνια πολλά)
Αγγελος Βλάχος