Ετσι μαθανε να φευγουν

Έτσι μάθανε να φεύγουν..















με φτωχό μέσο ίσως..













οι κύριοι των πλούσιων εμπειριών..

Έτσι μάθανε να φεύγουν...

με ακριβό μέσο ίσως...








οι..των φτηνών εμπειριών..

Ανθρωπιά.

Όταν οι εικόνες μιλάνε..





















χωρίς λόγια...

Ντίλι, ντίλι, ντίλι...

Ντίλι-ντίλι- ντίλι
ντίλι το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.

Ήρθε ο ποντικός,
πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντήλι
ντίλι ντίλι ντίλι

Ήρθε και η γάτα
έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ' απόι το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντήλι
ντίλι ντίλι ντίλι...

Δε θα ξεχάσω...

«Γιάννη, γιατί έκοψες τον πεύκο; Γιατί; Γιατί;»
Αγέρας θάναι, λέει ο Γιάννης και περπατεί.
Ανάβει η πέτρα, το λιβάδι βγάνει φωτιά
Νάβρισκε ο Γιάννης μια βρυσούλα, μια ρεματιά!

Μες το λιοπύρι, μες στον κάμπο να ένα δεντρί...
Ξαπλώθη ο Γιάννης αποκάτου, δροσιά να βρει.
Το δέντρο παίρνει τα κλαριά του και περπατεί!
Δεν θ΄ ανασάνω, λέει ο Γιάννης, γιατί, γιατί;

«Γιάννη, που κίνησες να φτάσεις;»
«Στα δυο χωριά.»
«Κι ακόμα βρίσκεσαι δω κάτου;
Πολύ μακριά!»

«Εγώ πηγαίνω, όλο πηγαίνω. Τι έφταιξα εγώ;
Σκιάζεται ο λόγκος και με φεύγει, γι' αυτό είμαι δω
Πότε ξεκίνησα; Είναι μέρες... για δυο, για τρεις...
Ο νους μου σήμερα δε ξέρω, τ΄ είναι βαρύς»

«Να μια βρυσούλα, πιε νεράκι να δροσιστείς»
Σκύβει να πιει νερό στη βρύση, στερεύει ευθύς.

Οι μέρες πέρασαν κι οι μήνες, φεύγει ο καιρός,
Στον ίδιο τόπο είν' ο Γιάννης, κι ας τρέχει εμπρός...
Να το χινόπωρο, να οι μπόρες, μα πού κλαρί;
Χτυπιέται ορθός με το χαλάζι, με τη βροχή.

«Γιάννη, γιατί έσφαξες το δέντρο, το σπλαχνικό,
που 'ριχνεν ίσκιο στο κοπάδι και στο βοσκό;»
Ο πεύκος μίλαε στον αέρα - τ' ακούς, τ' ακούς;-
και τραγουδούσε σα φλογέρα στους μπιστικούς.

«Φρύγανο και κλαρί του πήρες και τις δροσιές
Και το ρετσίνι του ποτάμι απ΄ τις πληγές.
Σακάτης ήταν κι ολόρθος, ως τη χρονιά,
Που τον εγκρέμισες για ξύλα, Γιάννη φονιά!»

«Τη χάρη σου ερημοκλησάκι, την προσκυνώ,
Βόηθα να φτάσω κάποιαν ώρα και ν α σταθώ...
Η μάνα μου θα περιμένει κι έχω βοσκή...
Κι είχα και τρύγο... Τι ώρα νάναι και τι εποχή;

Ξεκίνησα το καλοκαίρι -να στοχαστείς-
Κι ήρθε και μ' ήβρε ο χειμώνας μεσοστρατίς.
Πάλι Αλωνάρης και λιοπύρι! Πότε ήρθε; Πώς;
Αγιε, σταμάτησε το λόγκο, που τρέχει εμπρός.

Αγιε, το δρόμο δεν τον βγάνω -με τι καρδιά;-
Θέλω να πέσω να πεθάνω, εδώ κοντά.»
Πέφτει σα δέντρο απ΄ το πελέκι... βογκάει βαριά.
Μακριά του στάθηκε το δάσος, πολύ μακριά.

Εκεί τριγύρω ούτε χορτάρι, φωνή καμιά
Στ΄ αγκάθια πέθανε, στον κάμπο, στην ερημιά.

(Αφιερωμένο σ΄ ολους τους "Γιάννηδες")

Ένα έργο τέχνης..

Τι σουρεαλισμός..τι κυβισμός..αν ένα έργο τέχνης δεν περνάει αλήθειες και ειδικά για την εποχή του τι να το κάνεις..Σε μια εποχή σαν τη σημερινή, που όταν ακούς για ιδεώδη και ιδεολογίες βάζεις τα γέλια και με το δίκιο σου, η παρακάτω εικόνα δεν αξίζει να περάσει απαρατήρητη. Έχει έναν δικό της "σουρεαλισμό"...Η αλήθεια είτε μέσω σαλονιού , είτε μέσω δημόσιας τουαλέτας θα βρει τρόπο να κάνει αισθητή την παρουσία της...Συγχαρητήρια στον δημιουργό της..

zeitgeist - Όλος ο κόσμος ένα θέατρο.

"Κάθε αληθινή πιστη ειναι πραγματικα αλαθητη.Πραγματωνει εκεινο που ο πιστος ελπιζει να βρει σ΄αυτην, δεν προσφερει ομως το ελαχιστο σημειο στηριξης σε μια αντικειμενικη αληθεια. Εδω, οι δρομοι των ανθρωπων χωριζουν: αν ψαχνεις ηρεμια και ευτυχια, τοτε πιστεψε, αν θελεις να χεις την αληθεια για οδηγο σου, τοτε ψαξε." Φ.Νιτσε

Τι ειναι το zeitgeist; Πως καταφερνει ενα ντοκιμαντερ διαρκειας δυο ωρων να ταραξει τα νερα, να εκνευρισει ανθρωπους; Στην Ελλαδα εγινε γνωστο τον Ιουνιο του 2007 οταν το ανεβασε στο διαδικτυο ελληνας blogger. Σε πολλες χωρες εχουν δημιουργηθει αρκετες ιστοσελιδες οι οποιες εχουν σκοπο να καταρριψουν τα οσα ισχυριζονται οι δημιουργοι του συγκεκριμενου ντοκιμαντερ (ειδικα την πρωτη ενοτητα).
Εγω θα το χαρακτηριζα σαν ενα μικρο "χαστουκι αφυπνισης".

Αν καποιος με ρωτουσε αν αξιζει να αφιερωσει 2 ωρες για να το παρακολουθησει θα του απαντουσα με τα παραπανω λογια του Νιτσε: "Αν ψαχνεις ηρεμια και ευτυχια, τοτε πιστεψε, αν θελεις να χεις την αληθεια για οδηγο σου, τοτε ψαξε".

http://video.google.com/videoplay?docid=-7671298400447638082&q=zeitgeist%2Bgreek&pr=goog-sl

Για τις όμορφες "γκρίζες ημέρες"...

Εκεί έξω υπάρχει ενας υπέροχος κόσμος γεματος χρωματα ... .Οι μερες που βλεπουμε γκριζες ειναι οι μερες που αφηνουμε να περνανε χωρις να τις χρωματιζουμε με ζωη .. Οι "γκρίζες ημέρες" δεν ειναι γκριζες ...

αφιερωμενο σε ολους...